Sercem Rycerstwa Niepokalanej jest akt oddania Niepokalanej św. Maksymiliana Kolbego. Niewątpliwie zainspirowany oddaniem według św. Ludwika, stanowi jakby jego dopełnienie. O ile św. Ludwik w swoim akcie oddania przez Maryję zwraca się do Jezusa, o tyle św. Maksymilian kieruje swój akt oddania wprost do Maryi. Celem Ludwikowego oddania jest przede wszystkim osobiste uświęcenie tego, który ów akt podejmuje. Celem oddania św. Maksymiliana jest również uświęcenie świata. Ma ono charakter apostolski i misyjny. Zmierza bowiem do całkowitego, zupełnego oddania się Niepokalanej jako narzędzie w Jej rękach, by pokonać zło i przemieniony dobrem świat przywieść do Jezusa.
Narzędzie nie czyni niczego samo z siebie, ale mocą tego, kto się nim posługuje. Oddanie Niepokalanej jest pokornym przyjęciem prawdy o sobie samym, o swoich talentach i charyzmatach i równoczesnym oddaniem ich w całości do dyspozycji Maryi w dziele szerzenia Królestwa Chrystusowego, które Jej zostało powierzone. Jest gotowością zupełnego poświęcenia się do doskonałego wypełnienia swojego zadania i jednocześnie nie czynienia tego dla własnej chwały, ale dla chwały Maryi, a przez Nią chwały Miłosiernego Jezusa – nie nam, Panie, ale Twemu Imieniu daj chwałę (ps 115,1)!
Święty Maksymilian ideę oddania Niepokalanej wyjaśnia na różne sposoby. Mówi najpierw, że jest ono jak wspinanie się po drabinie do nieba. Maryja jest tą drabiną, po której Jezus zstąpił na ziemię i dzięki której również człowiek dostępuje uświęcenia i może wspiąć się na wyżyny doskonałości. Kolejny obraz jest już bardziej uczuciowy. Oddać sie Niepokalanej – wyjaśnia ojciec Kolbe – to wtulić się w Nią, jak dziecko tuli się w ramionach matki i pozwolić by Maryja zaniosła nas do Boga. Ale wszystkie te obrazy sam Maksymilian uznaje za mało doskonałe i wreszcie tłumaczy, że oddanie Jej ma mieć tak totalny wymiar, że powinno służyć przemienieniu się w Maryję. To ona ma mówić i działać przez tego, kto się jej oddaje. Ojciec Kolbe wiele razy mówi braciom i rycerzom, że mają to czynić, pod czym sama Niepokalana podpisałaby się. Niepokalana twoja, a ty Jej – objaśnia ojciec Maksymilian.
Oddanie Niepokalanej prowadzi nie tylko oddania się Jej i przyjęcia Jej, a wraz z Nią także Jezusa, ale także do podjęcia działań apostolskich, służących uświęceniu i zbawieniu świata, zwłaszcza w tej jego części, która – choć odkupiona przez Jezusa – wciąż potrzebuje zwrócenia do Niego, na skutek trwania w zbłąkaniu lub obojętności.
Oddanie Niepokalanej założyciel Rycerstwa Niepokalanej traktuje jak wzór: Niepokalana, to nasz ideał – mówi. – Samemu do Niej się zbliżyć, do Niej sie upodobnić, pozwolić, by Ona opanowała nasze serce i całą naszą istotę, by ona żyła i działała w nas i przez nas, by miłowała Boga naszym sercem, byśmy do Niej należeli bezgranicznie – oto nasz ideał. Promieniować na otoczenie, zdobywać dla niej dusze, by przez Nią także serca bliźnich się otwarły, by zakrólowała Ona w sercach wszystkich – oto nasz ideał. Ten ideał, jego treść i znaczenie przypomina odmawiana codziennie modlitwa oddania:
O Niepokalana, nieba i ziemi Królowo, Ucieczko grzesznych i Matko nasza najmiłościwsza, Ty, której Bóg cały porządek miłosierdzia powierzyć raczył, ja, niegodny grzesznik, rzucam się do stóp Twoich, kornie błagając, abyś mnie całego i zupełnie za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła i uczyniła ze mną, wraz ze wszystkimi władzami mej duszy i ciała, i z całym mym życiem, śmiercią i wiecznością, cokolwiek Ci się podoba. Użyj także, jeżeli zechcesz, mnie całego, bez żadnego zastrzeżenia, do dokonania tego, co o Tobie powiedziano: ,,Ona zetrze głowę twoją”, jako też: “Wszystkie herezje samaś zniszczyła na całym świecie”, abym w Twoich niepokalanych i najmiłościwszych rękach stał się użytecznym narzędziem do zaszczepienia i jak najsilniejszego wzrostu Twej chwały w tylu zbłąkanych i obojętnych duszach, a w ten sposób do jak największego rozszerzenia błogiego Królestwa Najświętszego Serca Jezusowego: albowiem gdzie Ty wejdziesz, tam łaskę nawrócenia i uświęcenia wypraszasz, przez Twoje bowiem ręce wszelkie łaski z Najsłodszego Serca Jezusowego na nas spływają. Dozwól mi chwalić Cię, Panno Przenajświętsza. Daj mi moc przeciw nieprzyjaciołom Twoim.