Wyszukiwarka
Wyniki wyszukiwania:

centrum

Powinniśmy się wstydzić my słudzy Boży. Święci dokonali takich wielkich rzeczy w cierpieniu i tułaczce, a my chcemy otrzymać cześć i chwałę tylko o nich opowiadając. -św. Franciszek z Asyżu

Misjonarki tak piszą o swoim modlitewnym zamierzeniu, tłumacząc w kilku językach jego sens i wartość:

„Nie zapomnijcie o miłości!” Tymi słowami zachęty i ostatecznego zalecenia o. Maksymilian Kolbe żegnał się ze swoimi współbraćmi, gdy z powodu wojny w Niepokalanowie stanęły drukarskie maszyny i musieli opuścić ten największy klasztor świata.

Słowa, które jeszcze dziś głęboko wybrzmiewają z celi obozu w Auschwitz, gdzie Ojciec Kolbe oddał życie z miłości. Słowa, które napełniają nadzieją, pocieszeniem, światłem i życiem tych, którzy odwiedzają to miejsce, szukając odpowiedzi na pytania dotyczące sensu życia.

Ojciec Kolbe wszedł jak promień światła w ciemną czeluść bunkra i jego śmierć była wybawieniem tysięcy ludzkich istnień…

cela śmierci św. Maksymiliana Marii Kolbego

Dopóki żyjemy, my, którzy byliśmy w Auschwitz, będziemy chylić głowy na pamiątkę tego, co się stało… w głodowym bunkrze. To był wstrząs, który przywrócił nam optymizm, który nas odbudował i dodał nam sił; byliśmy oszołomieni jego gestem, który stał się dla nas niezwykłą eksplozją światła zdolną rozświetlić ciemną noc obozu…

(zeznanie jednego z więźniów Auschwitz)

W ciszy tego obozowego “sanktuarium”, jak nazywają je przewodnicy oprowadzający po Auschwitz, Ojciec Kolbe kontynuował swoją misję promieniowania Bożą miłością i przyciągania wszystkich do prawdziwego szczęścia, zapraszając współwięźniów, aby przyjęli Maryję jako Matkę i towarzyszkę swojego życia i pozwolili się prowadzić Jej matczynej nauce: “Róbcie to, co mówi wam Jezus”. Jesteśmy przekonani, że ofiara z życia Ojca Kolbego jest nadal źródłem nadziei, łaski, odnowionej wiary i ewangelicznego świadectwa.

Dlatego pragniemy wychodzić na spotkanie każdego człowieka w różnych rzeczywistościach, w których żyje i brać na siebie jego potrzeby, oczekiwania, nadzieje i pragnienia, zanosząc wszystkie te intencje do celi Ojca Kolbego, aby prosić o jego potężne wstawiennictwo. Inspiruje nas przesłanie „Cela miłości jest zawsze otwarta”, bo z jednej strony jest znakiem i symbolem całkowitego daru z siebie, a z drugiej zwycięstwa człowieka nad śmiercią: „Maksymilian nie umarł. Maksymilian oddał życie za brata”. Tylko miłość tworzy, życie rodzi nowe życie, a więc dobro, które jest dalej przekazywane.

Jak to zrobić razem?

• Zapraszamy wszystkich do odmawiania Koronki do św. Maksymiliana 14 dnia każdego miesiąca (data wspomnienia męczeńskiej śmierci o. Kolbego), aby w różnych częściach świata połączyć się w komunii serc i intencji. W każdym miesiącu Misjonarki przygotowują krótką medytację kolbiańską (przesyłaną drogą mailową – informacje bliższe znajdziecie na stronie: misjonarki.kolbe.org ) na temat różnych aspektów świadectwa wiary, daru z siebie, dzielenia się i szerzenia duchowości Ojca Kolnego 

• Każdy może wysłać swoją prośbę przez wstawiennictwo Św. Maksymiliana  do jego Celi Miłości przez naszą franciszkańską skrzynkę:

• Każdego 14 dnia miesiąca Wspólnota Misjonarek z Harmęż udaje się do Auschwitz i modląc się w celi, gdzie Ojciec Kolbe oddał życie, składa intencje, które napłynęły z różnych stron świata, powierzając je wstawiennictwu św. Maksymiliana. 

• W każdą środę podczas nabożeństwa ku czci Św. Maksymiliana i Matki Bożej zza Drutów odczytywane i polecane są Bogu intencje, które napłynęły w ciagu ostatniego tygodnia na skrzynki modlitewne Misjonarek i Franciszkanów.  

• Każdego 14 dnia miesiąca w kościele Franciszkanów trwa całodzienna Adoracja Najśw. Sakramentu w intencji próśb składanych do Celi Miłości, zaś o godz. 18 jest odprawiana Msza św. zbiorowa w której przez pośrednictwo Św. Maksymiliana prosimy Boga be je wysłuchał. Zapraszamy wszystkich uczestniczących w Celi Miłości o przyjazd do Harmęż tego dnia i wspólną modlitwę z naszymi parafianami podczas Adoracji. 

 

Wraz z mnożeniem się intencji napływających z różnych stron świata, powstaje stopniowo sieć modlitewna, która jednoczy wszystkich w tym symbolicznym miejscu, które staje się w ten sposób „Celą Miłości”. 

 

Chcemy Was zapewnić, że intencje, które napływają do nas, są oddawane Bogu w codziennej modlitwie wspólnoty Misjonarek oraz Franciszkanów.

Zapraszamy więc do podjęcia razem tego projektu, aby w ślad za Kolbem, tym wielkim “człowiekiem dla innych” w każdym z nas jaśniało marzenie o świętości i abyśmy zjednoczeni w miłości, jak zachęca nas słowo Pana, mogli zobaczyć “cudowne dzieła”, których On wciąż dokonuje wśród nas. Zapraszamy więc do kontaktu z nami: harmeze@franciszkanie.pl oraz częstego, modlitewnego nawiedzania Harmęż, do budowania wspólnoty, szczególnie 14 każdego miesiąca. Pragniemy bowiem, by powstało w tym miejscu Sanktuarium Zwycięskiej Miłości 

Centrum Św. Maksymiliana w Harmężach wspólnie tworzone przez Franciszkanów i Misjonarki, stawia sobie za cel , by wokół celi w której Ojciec Maksymilian oddał życie,  powstała prawdziwa i liczna wspólnota osób, które pragną podjąć drogę apostolstwa  Świętego z Auschwitz, by stać się zaczynem dobra we współczesnym świecie.