Harmęże, to niewielka miejscowość w pobliżu Oświęcimia, niedaleko byłego obozu Birkenau. W czasie II wojny światowej, po utworzeniu głównego obozu koncentracyjnego Auschwitz, wiosną 1941 roku, okupanci niemieccy podjęli decyzję o budowie obozu koncentracyjnego Auschwitz II – Birkenau, na terenie wsi Brzezinka. Na mocy tej decyzji wysiedlono mieszkańców okolicznych miejscowości, a ich tereny włączono do kompleksu obozowego Auschwitz-Birkenau.
Na terenie Harmęż do stycznia 1945 roku istniał podobóz gospodarczy KL Auschwitz-Harmense. To tutaj podczas II wojny światowej pracowali więźniowie przy hodowli drobiu i ryb, przy oczyszczaniu stawów, czy rozsypywaniu prochów ludzkich z krematoriów Auschwitz-Birkenau. Na terenie Harmęż, na przełomie 1941/42 roku, przy oczyszczaniu stawów pracował także więzień oznaczony numerem 432 – Marian Kołodziej.
Pod koniec lat osiemdziesiątych XX w. do Harmęż przybyli franciszkanie konwentualni Krakowskiej Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię. Sprawa obecności franciszkańskich zakonników na ziemi oświęcimskiej, miejscu męczeństwa św. Maksymiliana, tliła się w umysłach zakonników praktycznie od zakończenia wojny. Ostatecznie plany te zaczęto realizować w Harmężach w 1989 r. tworząc Centrum św. Maksymiliana.
W skład Centrum św. Maksymiliana wchodzą trzy obiekty: kościół Matki Bożej Niepokalanej, franciszkański klasztor Niepokalanego Poczęcia NMP oraz Dom rekolekcyjno-edukacyjny im. św. Maksymiliana prowadzony przez Misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego.
