[su_heading size=”20″]Zatwierdzenie przez Kościół[/su_heading]
Pomysł założenia Rycerstwa Niepokalanej zrodził się w głowie św. Maksymiliana 20 stycznia 1917 r. podczas porannej medytacji, ale zebranie założycielskie odbyło się dopiero 16 października 1917 r. Celem MI było nawrócenie przeciwników Kościoła, warunkiem działania było całkowite oddanie się Niepokalanej oraz noszenie Cudownego Medalika. Środkami do osiągnięcia celu były: codzienne odmawianie modlitwy: „O Maryjo bez grzechy pierworodnego poczęta” oraz wykorzystanie wszelkich godziwych środków, na jakie pozwalają stan, warunki i okoliczności. 28 marca 1919 r. papież Benedykt XV udzielił członkom Rycerstwa Niepokalanej ustnego błogosławieństwa, a niedługo potem, pisemne błogosławieństwo wydał wikariusz generalny franciszkanów o. Dominik Tavani OFMConv. Oficjalnego zatwierdzenia przez Kościół dokonał 2 stycznia 1920 r. kardynał Bazyli Pompilji. Od 1919 r. MI działa w Polsce, a 20 grudnia 1919 r. jej program oficjalnie zatwierdził abp Adam Sapieha. Od stycznia 1922 r. zaczął ukazywać się „Rycerz Niepokalanej”, będący oficjalnym organem prasowym organizacji.
Dnia 17 października 1997 r. Kościół uznał MI za publiczne, powszechne i międzynarodowe stowarzyszenie wiernych, w którym zgodnie z kanonem 298 Kodeksu Prawa Kanonicznego, duchowni i świeccy „dążą wspólnym wysiłkiem do ożywiania doskonalszego życia, do rozwoju publicznego kultu lub popierania chrześcijańskiej doktryny, albo do podejmowania dzieł apostolatu, mianowicie poczynań związanych z ewangelizacją, wykonywania dzieł pobożności lub miłości, lub zmierzających do ożywienia duchem chrześcijańskim porządku doczesnego”. Rycerstwo Niepokalanej jako stowarzyszenie działa w oparciu o normy kanonów 312-320 Kodeksu Prawa Kanonicznego oraz własne Statuty Generalne z 1997 r., zatwierdzone przez Papieską Radę ds. Świeckich. Działalność Stowarzyszenia MI w Polsce reguluje ponadto Dyrektorium Narodowe (2007 r.), zatwierdzone przez Centrum Międzynarodowe MI w Rzymie.
[su_heading size=”20″]Obecność w świecie[/su_heading]
Rycerstwo Niepokalanej dziś jest już stowarzyszeniem obecnym w wielu krajach na całym świecie (Angola, Austria, Australia, Argentyna, Belgia, Białoruś, Boliwia, Bośnia, Brazylia, Burkina Faso, Chorwacja, Czechy, Filipiny, Francja, Hiszpania, Holandia, Indie, Indonezja, Irlandia, Japonia, Kanada, Kenia, Kolumbia, Korea Południowa, Liban, Luksemburg, Malezja, Malta, Meksyk, Niemcy, Paragwaj, Polinezja, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Sri Lanca, Szwajcaria, Szwecja, Tajlandia, Tanzania, Turcja, USA, Wenezuela, Wielka Brytania, Węgry, Wietnam, Włochy, Zambia).
[su_heading size=”20″]Struktura organizacyjna MI na świecie[/su_heading]
Struktura MI na świecie przedstawia się następująco: Centrum Międzynarodowe, Centrum Narodowe, Centra Regionalne oraz Centra Lokalne. Centrum Międzynarodowe mieści się w Rzymie, w historycznej siedzibie MI przy Via San Teodoro. Władzą najwyższą jest zgromadzenie międzynarodowe, które odbywa się raz na sześć lat. Wybiera ono zarząd międzynarodowy, w skład którego wchodzą: prezes, wiceprezes, sekretarz, ekonom, dwóch radnych. Ze strony władzy Kościelnej, na każdym poziomie musi być także wyznaczony asystent, którego zadaniem nie jest rządzić, ale czuwać nad zgodnością z nauką Kościoła, wiernością celom i zasadom stowarzyszenia, służyć głosem doradczym.
[su_heading size=”20″]Struktura MI w Polsce[/su_heading]
W Polsce istnieje dziś ok. 110 kół MI, oprócz tego działają grupy MI, które nie przyjęły formy stowarzyszenia, lecz funkcjonują na zasadach ruchu. Według ksiąg prowadzonych w Niepokalanowie, od początku istnienia MI w Polsce zostało zapisanych do Rycerstwa ok. 1,9 mln osób.
Centrum Narodowe na Polskę znajduje się w Niepokalanowie, centra regionalne dla Polski Centralnej znajduje się w Niepokalanowie Lasku, dla Polski Północnej w Ostródzie, dla Polski Południowej w Harmężach. Najwyższą władzą jest Zgromadzenie Narodowe – które odbywa się raz na cztery lata. Wybiera ono zarząd, w skład którego wchodzą: prezes, wiceprezes, sekretarz, ekonom, członkowie zarządu, komisja rewizyjna.
[su_heading size=”20″]Istota działania MI dzisiaj[/su_heading]
Istotą duchowości MI pozostaje nadal całkowite oddanie się Matce Bożej Niepokalanej jako narzędzie w Jej rękach do osiągnięcia zasadniczego celu, którym jest: przeciwstawienie się potędze zła i zdobycie jak najwięcej dusz dla Chrystusa. Warunkiem podstawowym jest całkowite ofiarowanie siebie NMP Niepokalanej jako narzędzie w Jej rękach. Trzy środowiska działania MI to: my sami (własne uświęcenie), nasze środowisko (rodzina, sąsiedzi, koledzy w pracy i przyjaciele) i cały świat.
Istotę działania MI możemy odnaleźć w tekście napisanym przez św. Maksymiliana: „Niepokalana – oto nasz ideał”: „Niepokalana – oto nasz ideał. Samemu do Niej się zbliżyć, do Niej się upodobnić, pozwolić, by Ona opanowała nasze serce i całą naszą istotę, by Ona żyła i działała w nas i przez nas, by Ona miłowała Boga naszym sercem, byśmy do Niej należeli bezgranicznie – oto nasz ideał. Promieniować na otoczenie, zdobywać dla Niej dusze, by przed Nią także serca bliźnich się otwarły, by zakrólowała Ona w sercach wszystkich, co są gdziekolwiek po świecie, bez względu na różnicę ras, narodowości, języków i także w sercach wszystkich, co będą kiedykolwiek aż do skończenia świata – oto nasz ideał. I by Jej życie w nas pogłębiało się z dnia na dzień, z godziny na godzinę, z chwili na chwilę i to bez żadnych granic – oto nasz ideał. I aby to Jej życie podobnie rozwijało się w każdej duszy, co jest i będzie kiedykolwiek – oto nasz drogi ideał” (Pisma cz. 2, s. 574).
